Uçurtma

İnsanın çöplüğüdür mezarlıklar...Toplu mezarlar metan patlamasına müsait cansız bomba...

Sonsuz bir uçurumun ucunda bir yaşam hediye et...Kıyabilirsen ittir boşluğa...Yaşamımı avuçlarına versem piç edebilir misin bu kadar huzurlu... Düşlerini çaldılar çocukken...Sokak sokak aranıyorum geri getirebilmek için sana...İçine kendimden hatıralar serpiştereceğim yalan yanlış...Terli bir kaç sevişme...Belki de ölü bir bebek...Anne karnında kordonuna dolanmış başarısız bir hayat verme girişimi
Ne güzel şarkılar söylerdin boşluklara...Uçurumları dolduruyordu sesin...Diyaframına sürtünerek parçalanan bu ruhumun sahibi ilan ettim seni...Tapusuz bir aşk bizimkisi...Kaçmak lazım kalelerinden monotonlukların...Kapıları indi sarayın...Truva atı Veli Efendide Gazi yarışlarında...Bana çocukluğunu satarmısın?... Leblebi tozlu dudakların kaç para?

Karanlığa sakladığın ergenliğinde tüylenen bacaklarından nefret etmeni istemiyorum magdelena...Peygamber fahişesi, Tanrı devesi...Pamuk helva çubuğu al bana...Kırılan çocukluğuma sarayım çıtasını...Biliyorsun kaç kere düştüm ben senden sonra...Sanırım yetmeyecek bu çıta sen uçurtma sar bana...